Ironman Frankfurt 1 juli 2007

De inschrijving
Op 24 juli 2006 zit ik achter de pc ... inschrijven geblazen voor de editie van 2007 .... in één week tijd zitten de inschrijvingen vol .... 2600man .... ik ben er bij .... stap 1 is gelukt .... stap 2 is aan de start verschijnen ....

De voorbereiding
We gaan meer zwemmen, meer fietsen, en meer lopen dan het jaar voordien ... en tegelijkertijd meer rusten :-) ..... ik besluit van mijn trainingsschema wat aan te passen ... de indeling van de trainingen veranderen, de momenten die het zwaarst mentaal begonnen door te wegen worden geschrapt en vervangen .... negen trainingen per week, 3x zwemmen, 3x fietsen, 3x lopen ... en meer enkel als ik de drang nog voel om meer te trainen ... dat betekent meer tijd om te rusten :-) .... Ik besluit van geen zwemtrainingen meer te doen tijdens de publieke uren, in belgenland trainen is zot ... 't trekt op niks maar toch doen we het..... Alles lijkt een makkie geworden te zijn ... mentaal geen enkel probleem, fysiek nog nooit zo gemakkelijk gehad...

het moeilijkste is "taperen" naar de wedstrijd toe, jezelf verplichten van het kalmer aan te doen en te rusten .... Een mens zit gek in elkaar, het hele jaar voel je je super, je weet dat je er alles voor gedaan hetbt en dan toch begin je te twijfelen zo'n 2 weken voor de wedstrijd ... heb ik wel genoeg getraind, of niet teveel, moet mijn zadel geen cm meer naar voor, moet mijn beugel geen cm meer naar achter ... je zou jezelf beginnen zot maken en opdraaien .... anderhalve week voor de wedstrijd eens het vetpercentage testen ... 5,8% ... minder kan bijna niet meer ... aan mijn vetpercentage zal het dus niet liggen als ik niet presteer...

Trainingskilometers sedert 1 januari :

in het water : 210km

op het fietszadel : 6000km

op de loopsloffen : 850km

RACEDAY

In vergelijking met 2 jaar geleden heb ik enorm goed geslapen ... niet nerveus ....

Vanaf 3u45 ... verstand op nul en op den automatic ... alles klaar maken, douchen en dan gaan eten .... om 4u50 vertrekken naar de bus ... de busrit naar de zwemstart .... 't is allemaal niet te beschrijven welke emoties er door je heen gaan ... ik voel me enorm zelfzeker, ik weet dat ik enorm goed getraind ben en 't kan gewoonweg niet mislopen ... ben enorm goed uitgerust ... 'k ga er een lap op geven ...

In de wisselzone ... de gewone bezigheden ... de tuben op spanning brengen ... proberen relaxed te blijven (probeer maar met 2600man om je heen) ... en dan de wetsuit in en naar de zwemstart ... waanzinnig ... zoveel atleten op zo'n ruimte ... de helling af naar het water tussen de duizenden toeschouwers ....

Het water in ... niet twijfelen ... gewoon op de eerste rij gaan liggen ... BOOM .... 'k was op het ergste voorbereid maar het is niet erg ... direct goed mee met een groep ... een paar keer een lap rond mijn oren, ikzelf een paar lappen uitdelen ... in vergelijking met 2 jaar geleden een droom ... na de eerste ronde kijk ik op mijn horloge 35 min en a beke ... perfect op schema voor rond het uur ... ikke weer het water in voor het kortere gedeelte ... 't blijft even goed gaan ... uit het water in 1uur54sec ... 'k zie kurt aan de kant ... roept me toe ... 'k zit op schema ... 'k zie ook direct atleten bij wie ik moet zitten ... effe praatje slaan terwijl we door de wisselzone stormen :-) ... tot straks op de fiets ....

Dan gelijk nen zot shirt aan ... voeding binnenkappen ... en weg met de fiets ... (plaats 274)

De eerste 12km gaan richting Frankfurt ... zo snel mogelijk uit de grote groepen weg ... massa atleten ... al die mannen zeg ... rond het uur zwemmen is in feite doodnormaal geworden ...

En dan de eerste slokken sportdrank ... bam ... een steen op mijn maag ... jeetje ... zo'n krampen ... gene paniek ... zal wel weg gaan ... ja hallo ... zal wel weg gaan ... neeje vanalles geprobeerd ... 180 km miserie .... na de eerste ronde zitten er 96 km op ... effe op het tellerke kijken ... 37,4 gemiddeld en dan nog doodziek op mijne fiets ... het gaat echt niet weg ... 'k hoop dat het weg gaat in de tweede ronde ... ben al aan het denken en het vloeken wat ik gisteren gegeten heb, der zat zeker wat in ... tweede ronde ... van hetzelfde ... 'k begin stilaan over het lopen te piekeren ... met zo'n maag nog de marathon, kan bijna niet, onmogelijk ... de ganse 180km in feite mij moeten inhouden omwille van die maag ... 4u56min (176ste tijd) .... nooit over mijn toeren gegaan (hartslagmeter aan) maar kon ook zeker niet, 't was eerder onder mijn toeren toen ik keek, durfde gewoon niet meer en kon niet ...

Bedenkingen over het fietsen : iedereen is afgetraind hier, Duitsland is een land met een sportcultuur en hier heb je dat geweten ... er is bijna geen niveauverschil meer ... komaan zeg onder de 5 uren duiken en in feite ben je nog nergens ... meer dan 36 gemiddeld met 3800m zwemmen achter de rug en met de marathon voor de boeg ... pff ... het enige goede feit tijdens het fietsen was dat ik het voor een gedeelte het gezelschap heb kunnen delen met het Duitse model Imke Schiersch ... amai amai amai wat een model (blond lang haar, 1m85)... stijl, klasse, perfectie op de fiets ... enfin toen effe de maagkrampen vergeten ...

We duiken de wisselzone in ... verkleedpartij ... uit de wisselzone (plaats 185) na 6uren O3min en 58Sec ... normaal zou ik nu makkelijk 3u20 à 3u30 moeten lopen maar in deze omstandigheden stel ik mij al vraagtekens en bereid me voor op het ergste ... 't loopt voor geen meter ... 'k loop iets minder dan 5min de km in het begin maar das veel te traag ... mijn maag protesteert nu dat het genen naam meer heeft ... der gaat hier een serieus mirakel moeten gebeuren of 't licht zal uit gaan ... 'k hou er gelukkig de moed in door de supporters, doe teken en zeg dat mijn maag al protesteert vanaf het begin van het fietsen ...

De eerste ronde in 53m25sec ... veeeeeel te traag ... maar 'k vind dat het nogal mee valt in de staat dat ik ben ... maar de tweede ronde is het me echt te veel ... onnozele maag ... 'k stop even bij de vader van Inge om mijn maag effe een seconde rust te gunnen ... zijn vrouw komt erbij .. moet je geen motillium hebben .... oooooooo jeeeezeees .... jaaaaaaaaaaaaaaaaaa .... stom kieken dat ik ben ... waarom heb ik da onnozel stom pilleke gewoon niet bij mij tijdens de wedstrijd .... waarom waarom waarom ... omdat ik een maag heb als een betonmolen, alles erin, protesteert nooit ... maar wel vandaag ....

Wat gewacht, pilleke binnen, 5 min later ... probleem opgelost ... das toch om zot te worden ... wat voor energie ben ik niet verloren in de wedstrijd door dat feit ... ronde twee in 1uur 07min 59 sec ... een schande :-) .... maar ondertussen me kunnen herpakken ... ronde 3 en 4 gaan terug goed ... 55:02 en 54:29 om te eindigen, 'k was er aan het door komen :-) ...

'K geniet van de laatste twee ronden van de sfeer, de supporters (jeetje zoveel, zot, enorm veel dank daarvoor, 'k ga de namen niet noemen want de lijst is te groot en ben bang dat ik iemand zou vergeten ... je zou niet durven stoppen alleen daarvoor) ... het gekke Duitse publiek die iedereen aanmoedigt met de naam ... ik krijg het vierde bandje aangereikt en dan is het vliegen richting finish ... 'k haal nog een paar Belgische atleten in die ik heb zien voorbij komen toen ik stil stond ... dat vierde bandje krijgen na ongeveer 37 km lopen ... nog 5 en a beke ... daarna gaat er vanalles door je heen ... emoties ... de afslag voor de laatste km naar de Römerberg ... ik geniet echt met volle teugen ...geen toptijd, zeker geen Hawaii ticket maar kan me echt niets schelen ... in zo'n staat onder de tien uur ... zot doen in de laatste 2oom ... zoveel mogelijk supporters te zien ... zot zot zot ... finishen is iets onbeschrijflijk in een ironman ...

9uren54min55sec ... is dan bijzaak ...

Daarna genieten in het atletendorp ... je geniet van de simpelste dingen na een ironman ... het eerste is een handdoek die ze aanreiken ... je kan kiezen gewoon of nadat die ondergedompeld is in een ton ijs ... geef me maar die ondergedompelde handdoek .... waaaaaaaaaaw ongelofelijk ... zalig ... nog zo'n vijf keer die ton ingeduwd en me helemaal afgekoeld ... waar een mens tevreden mee kan zijn ...

's Avonds ... pff ... we gaan eens een jaar overslaan zeker, 's morgens .. zouden we volgend jaar klagenfurt niet doen in Oostenrijk .... 't is ongelofelijk ... das een virus ... zo afgezien ... en de dag nadien begin ik stillekes weer te verlangen .... probleem is dat ik zal moeten beslissen op 9 juli of ik inschrijf ... echt te vroeg ... we gaan zien .... gemengde gevoelens ... o zo blij met die finisch, maar wetende dat ik afstevende op een tijd tussen 9u20 en 9u30 zonder maagproblemen ...

Wie de sfeer langs het parcours eens wil zien op heartbreak hill .... http://www.youtube.com/watch?v=4NlzH_s2pII