Ironman Roth 2 juli 2006

Dagboek Ironman Roth 2 juli 2006

Donderdag 29 juni
Om 8:00 vertrekken we thuis richting Roth. Om het mezelf gemakkelijk te maken heb ik de voorgaande dagen een check-list aangelegd van wat mee moet want anders moet ik honderd keer stoppen om na te zien of ik wel alles bij heb. Dit betekent honderd keer een lichte hartaanval en dit is absoluut te vermijden.
Een check-list is erg handig, van zodra je het item weg stopt in de baggage kruis je ok aan en hoef je niet meer na kijken. Ik vertrek dus met een gerust hart. Nadat we ongeveer bij Eupen zijn denk ik aan iets, mijn paspoort en rijbewijs, nooit aan gedacht want ik denk daar nooit aan, dit zit gewoon altijd standaard in mijn wagen, het eerste hartaanvalmoment is er dus maar wordt direct gestopt nadat ik zie dat die documenten wel degelijk mee zijn. Handig die check-list, op punt 1 stond portefeuille maar punt 1 heb ik gewoon aanzien als geld.
Het verkeer valt mee en afgezien van een wat kleine file komen we 8uren later aan in het hotel.
En dan heel belangrijk, eten …. Goed eten vinden … en gelukkig … In Roth is dit te vinden, een restaurant serveert aangepaste pasta’s en rijstgerechten dus ik ben gered.
’s Avonds verken ik een gedeelte van het parcours die ik niet met de fiets zal afleggen. Het eerste gedeelte is licht golvend en met de wagen heb ik de indruk dat het telkens lichte kuitenbijters zijn waarop je stil valt, het zal erop aan komen niet te snel omhoog te rijden om dan direct de grote molen te kunnen draaien na de top.

Vrijdag 30 juni
De formaliteiten, de inschrijving, het wedstrijdboekje nalezen. Eens gaan zien waar het loopparcours begint aan de Donau. ’t Ziet er leuk uit amai, 4km tot aan het kanaal, dan 7km rechtdoor, dan een lusje van 4km, daarna terug 12km rechtdoor, een lusje van 4km, terug 6km rechtdoor, en dan naar de finish. Elke km is aangeduid dus je weet direct of je de boot in gaat of dat je tempo goed zit.
’s Namiddags verken ik 45km van de ronde van 86km. Ik start tegen wind, zeker weten, daarna draai ik linkaf, tegen wind, zeker weten, daarna draai ik terug links, tegen wind, zeker weten, enfin ’t is overal tegen wind … ‘k begin het op mijn heupen te krijgen, ge begint serieus aan jezelf te twijfelen Halfweg kom ik aan het punt waar op het kaartje de sterkste stijgingspercentages vermeld staan, Gredingen, de Kalvarieberg… jeetje, jeetje, jeetje, direct op mijn 39x25 gelegd, ’t is verdorie nen muur, gewoon om je kapot op te rijden en als je boven komt volgt er een uitloperke die blijft stijgen, van enkele kilometers … noemt men dit een snel parcours begin ik me af te vragen … het hoeft niet gezegd te worden, die uitloper is tegen wind … zeker weten … ik begin me af te vragen of ik wel in conditie ben. In de scherpe afdaling die volgt zitten 2 haarspeldbochten waar je volledig in de remmen moet, gelukkig op tijd gezien. Ik vind het parcours in Frankfurt van vorig jaar gemakkelijker, maar misschien komt het door de oostenwind en die moet je net niet hebben op dit parcours.
’s Avonds volgt de pastaparty maar die is niet zo geslaagd als in Frankfurt. Ik besluit vroeg te gaan slapen.

Zaterdag 1 juli
Vandaag gebeurt de check-in van de fiets en moet de ‘running bag’ afgeleverd worden. Heel belangrijk, die running bag zie je pas terug de volgende dag na het fietsonderdeel, dus als je die af geeft moet je zeker weten of alles erin zit … ik heb dus een lijstje gemaakt .. en ja hoor, alles zit erin, absoluut zeker, ik wil goed slapen.
Door bijna niets meer te doen heb ik ook niet zoveel honger, dus ik eet pas rond 15uur en daarna geen volle maaltijd meer, dezelfde taktiek als vorig jaar.
Ben wel kwaad op mezelf dat ik die zenuwen niet in bedwang kan houden want voel dat ik daardoor teveel energie verlies en evenredig teveel naar het toilet moet. Moest ik die zenuwen onder controle kunnen houden, ’t zou veel beter zijn, maar het lukt gewoonweg niet, misschien volgend jaar.
De weersvoorspelling voor morgen … 31 graden en meer … ik trek het me niet aan … is toch voor iedereen hetzelfde … . ’s Avonds neem ik wel geen risico, inslaappil want ze gaan me niet liggen hebben zoals vorig jaar, gans de nacht wakker liggen, dat niet meer.

Zondag 2juli Raceday
3:30 wekker … bidons klaarmaken, douchen, wat eten. Om 5u15 ben ik in het wisselpark en kan ik beginnen met de voorbereiding.
Om 6:20 starten de profs … de sfeer is niet te beschrijven … kippenvel … ik kruip in mijn wetsuit en ga naar de start voor de volgende wave van 6:55, ‘k ben uitzonderlijk rustig, heb me voorgenomen van zeker niet snel van start te gaan en zuiver op techniek te zwemmen.
Het water is zalig van temperatuur, ik positioneer me direct naast een boot zodat ik al aan één kant vrij ben tijdens de start … ge moet slim zijn hé ;-)….
De sfeer voor de start is waarschijnlijk enkel te bevatten voor diegenen die er ook al lagen … en dan het startschot … nog nooit zo’n gemakkelijke start gehad … geen enkele klop, geen enkele duw … na 1442m zit ik voor op het schema van 1 uur, na 2900m zit ik 50 sec achter, miljaarde, miljaarde … toen wist ik het al, ’t zal dezelfde tijd worden als vorig jaar voor het zwemmen en ‘k mag in feite niet verrast zijn, heb veel minder gezwommen ook. De 3800m in 1u2min23s ... 't is 2min en 23s te traag maar vooruit ... als ik ooit eens onder het uur zwem wordt het helemaal flippen als ik op mijnen bike spring ....

Op de fiets volg ik mijn schema, de hellingen soepel naar boven en om dan boven de grote molen direct te kunnen draaien anders geraak je op dit parcours nergens. De eerste ronde van 86km gaan aan 36,4 gemiddeld zonder dat ik me moet forceren maar vind het toch geen makkelijk lopend parcours, ben zelfs wat verrast door mijn rondetijd…. De 2de ronde is onbeschrijflijk, de oostenwind is komen opzetten … en geen klein beetje … op sommige plaatsen is het stilstaan, je niet forceren is praktisch onmogelijk … ik moet geen gas terugnemen, het gebeurt gewoon vanzelf … ik raak niet in paniek want bij iedereen is het hetzelfde liedje …kom nooit naar roth als het oostenwind is … ’t is beuken tot en met, van zodra je in je tempo bent komt er een stuk helling … voortdurend op en neer … ik ga het wisselpark binnen na 5u06min voor de 180km…. Zodra ik van mijn fiets stap voel ik dat de benen nog goed zijn … gelukkig

De marathon, me weer voorgenomen kalm te starten, het mag zelfs 5min de km zijn voor mijn part …de eerste km in 4:40, de 2de hellend in 5:00 dan terug naar 4:50 omhoog tot het kanaal … dan zitten er 4km op … in de volgend km wordt ik voor het eerst gepasseerd, en dan nog eens, en dan nog eens, ik check mijn kmtijd want volgens mij draait het niet meer .. ik zit plots op 6min, de volgende in 7min … de hel begint …v raag me af wat ik ga doen want alle kracht lijkt uit mij weg te gaan.
Na een plasstop besluit ik zeker door te doen tot km 22 omdat ik dan toch pas terug ben aan de afslag … ik ben gek, eerst nog doorlopen tot km 13 en dan pas terugkeren maar wie weet … tien km loop ik in de hel maar voel het stilletjes beter worden … en de hel betekent afvragen waar je mee bezig bent, enkele minuten zitten denken aan stoppen maar niet willen, denken dat je straks met de ambulance zal afgevoerd mogen worden als dit zo verder gaat maar dan moet je juist doorbijten … op km 14 check ik nog eens mijn kmtijd … 5min per km.. vanaf dan niet meer boven de 5min per km en de laatste tien km gaan in 45min wat super is, totaal geen moeite meer gehad, ik haal het grootste deel van de atleten terug in die mij voorbijgingen toen ik dood zat. De marathon is hels, bloedheet langs het kanaal maar gelukkig om de 2km afkoeling en bevoorrading …Ik heb in totaal welgeteld zo’n 40 sponzen over mijn hoofd leeggeknepen en dan nog eens 40 sponzen om telkens af te koelen aan armen en borststreek … De laatste 4km zijn een triomftocht … en zielsgelukkig over de streep in de aankomstzone die schitterend is … nooit gedacht dat ik dit kon overwinnen, zo diep zitten en er toch nog uit geraken … ‘k zal het nooit meer vergeten. Uiteindelijk nog super tevreden dat ik nog goed onder de 10u gebleven ben. 9u53min … mijn tweede ironman en terug onder de tien uren … 3u39 over de marathon met een inzinking van jewelste, rustig gebleven, door gedaan en geëindigd al was het een tien km loop ....


In de aankomstzone staan er grote Erdingers … ge kunt nie geloven hoe een super Erdinger smaakt na een ironman … zaaaaaaaaaaaaaaaaalig …
Ik besluit een baxter te gaan vragen om wat voedingsstoffen makkelijk binnen te krijgen maar de dokter weigert … “gij ziet er te goed uit .. er vallen er teveel flauw … ikke weer weg” dan maar vettig gaan eten in de Burger King want ‘k droom van mayonaise met frieten en nen hamburger …. Mjamie lekker … Roth is voorbij …

Met dank aan de atleten van de club voor het gezelschap op de trainingen ! ’t is duizend maal makkelijker en motiverender om zo te trainen.
Volgend jaar terug … o ja …

Wat ge zo allemaal tegen komt :
’s morgens in het hotel om 4uur … aan het ontbijt … de deur gaat open van de ontbijtzaal en er komt een vrouw binnen, luister goed, reeds in wetsuit, volledig dicht !! en met badmuts … ik proest het uit en denk direct aan een candid camera grap maar het is echt waar … kompleet knettergek !! na ongeveer 10min gaat de badmuts uit … te warm zeker ??? enfin ge kunt het niet beschrijven … hare vent ook knettergek hoe kan het anders … en maar lekker ontbijten .. en het hoofd koel houden … voor de mensen die niet weten hoe het aanvoelt in een wetsuit … na enkele min wil je eruit springen want het is niet te doen …
Tijdens het fietsen kom ik een vrouw voorbij en ik kijk mijn ogen uit want ik dacht dat ik eerst mis zag … achteraan het zadel waar haar 2 bidonhouders zitten hangen maar liefst 6 tubes …. die dacht van veel plat te rijden ... Daarna nog een vrouw, weer mijn ogen uitgewreven … die bidons die ze mee had … nog nooit gezien …van gatorade … ik moet het omschrijven als 2liter flessen … ze heeft er zo 2 mee … ongelofelijk ... iedereen met zo licht mogelijk materiaal en dan dit meezeulen ... ge moet het maar doen ...

Ironman Frankfurt 10 juli 2005

Effe snel achteraf (tussen de soep en de patatten)

36 weken heb ik naar deze wedstrijd toegeleefd ... vol vragen of dit wel zal lukken... ik ben afgetraind tot en met, meer trainen kon niet meer ... de laatste trainingssessies werden afgesloten met een 5000m zwemmen, een ritje van 210km met de andere gekken ;-) en een loopke van 2 uren als maximum trainingen per onderdeel ... de laatste 2 weken gerust en gerust ... wel actief rusten hé ... in feite is het niet meer normaal, je rust terwijl je dingen doet waarbij een normaal mens waarschijnlijk dood valt maar dat besef je natuurlijk niet meer ....

Op donderdag vertrek ik met Kurt naar Frankfurt en zit ik vrolijk chips en chocola te eten tijdens de rit ...........nee ik let niet op mijn lijn ;-) ...

D-day ....
Om 3u45 uit de veren ... ik heb exact 0sec geslapen ... niets, nada, wakker liggen, totaal niet moe, om zot te worden en dan gaat die wekker ... oh my god ... vandaag moet dat dus gebeuren en 'k heb dan nog niet geslapen ... een goed begin ... proberen te eten ... gewoon naar binnen duwen want 't moet .... om 5u op de bus richting start ... alles klaar zetten in de wisselzone ... spanning .... wc .... spanning ... wetsuit aandoen ... laatste controle ... dan richting water terwijl een priester zit te prevelen ... is even een hallucinant beeld ... net of we naar de hel gaan .... in het water met 2000 man en een plekje uitzoeken .... de spanning is echt ongelofelijk en niet te beschrijven ... ik lig aan de startlijn wat te praten met iemand in het Engels ... blijkt dat ie vlaming is ... lachen .... een wow gevoel komt wel op als je daar in het water ligt en de duizenden toeschouwers op de helling ziet staan ... het Duits volkslied weerklinkt en daarna wordt afgeroepen dat we 1 minuut voor de start zijn ... 't is om te ontploffen .... muisstil .... en daarna het startschot ... 7uur 's morgens ... "BOOOOOOOM"

The swim ...
De start is ongelofelijk hels met 2000 man ... na 100m krijg ik een stamp vol op mijn zwembrilletje, mijn speedo socket zonder zachte rand dringt bijna in mijn oogkassen ... 'k ben even groggy maar kan mijn brilletje recht zetten zonder te stoppen, vraag me niet hoe ik dat gedaan heb maar 't lukte .... daarna is het 3800m wroeten om een vrij plekje te vinden, nooit gedacht dat dit zo zwaar zou zijn, die massa, geen vrije ruimte ... na 3000m krijg ik een stamp op mijn dijbeen door een klojo die plots een schoolslag tussendoor plaatst bij het keren rond een boei ... ik denk even dat het over is maar denk er al gauw niet meer aan want ik moet doorvechten ... na 1u02m19s kom ik uit het water als 435ste .... had gedacht van rond het uur te zwemmen .... nu is het aan mij gasten ... nu effe de zaken terug recht zetten want ik ben kwaad, ik ben 2min te laat uit het water ;-) ... The bike ...
Op de fiets voor de 180km ... eerst een aanloopzone van 12km ... ik vind dat ik in de massa zit en 'k wil er zo snel mogelijk uit ... 'k beslis van een risico te nemen en mij volledig links te zetten en direct voluit te gaan tot ik in een vrije zone zit ... 'k voel mijn benen niet ... we gaan richting Frankfurt aan 45km per uur ... de hartslagmeter wordt in het oog gehouden, we gaan niet over de 160 gaan, o nee, ik ga mij inhouden, enkel finishen telt .... de eerste ronde van 84km gaat o zo soepel ... de 2de ronde gaat even goed, ik verzwak niet, 'k voel nikske ... ik zit op mijn tempo en voel dat ik me niet verbrand .... ik ga de wisselzone in op de 228ste plaats ... 5u09min op de 180km ... en of dat ik tevreden ben ... we zijn 6u14min bezig en we zitten in de tent in wisselzone 2 ... rustig op enkele plaatsen mijn voeten afplakken met compeed en dan hupsakee weg ... The run ...
De marathon ... de eerste keer in mijn leven en dan nog na 3800m zwemmen en 180km tijdrit op de fiets ... goed zot ... me voorgenomen van zeker kalm van start te gaan ... de eerste ronde is ok en ik wacht af op de "klop" die moet komen... mijn schema wat betreft voeding verloopt perfect ... de tweede ronde wordt het moeilijker voor iedereen maar ik zet dezelfde tijd neer en de "man met de hamer" komt niet ... de derde ronde is echt te gek, ik zit niet meer op deze planeet, ik verzwak gewoonweg niet, na km32 heb ik er genoeg van, ik hou me vanaf nu niet meer in, als de man met de hamer nu nog moet komen, dan komt ie maar, ik neem het risico... ik loop verdorie de 35ste tijd op 2000man in dat laatste deel van 14km en mag op 1km van de finish het loopparcours verlaten en de weg inslaan richting aankomstzone ... de krop in de keel is dan onvermijdelijk voor iedereen ... effe tranen .... volle tribunes ....gekte ... en dan de rode loper richting finish op de Römer berg in de arena van tribunes op de tonen van beautiful day van U2..... niet te beschrijven ... kom binnen na 3u24min32sec ...... 9u44min10sec ... ik zit onder de 9u45m ... ik ben niet meer op aarde ... mijn stoutste droom is in vervulling gegaan ... 'k ben benieuwd wat die scherpe tijd inhoudt en nadat ik mijn uitslag laat uitprinten is helemaal euforie ... de kwalificatie voor Hawaii is zelfs binnen door zo'n tijd neer te zetten ... dit is "kicken" met geen woorden te beschrijven ... euforie voor de rest van mijn leven ... tanke tanke tanke ;-) ...

Juli 2003 ... zware discushernia ... twijfel ... afzien ... verlammingsverschijnselen ... denken dat je nooit meer zal kunnen lopen ... pijn in het kwadraat .... vechten ... niet willen toegeven .... nooit opgeven .... nooit nooit nooit !! ....